Toen we op 24 januari bij elkaar kwamen met bestuur en dirigent, hadden we nog geen idee wat het uiteindelijk moest worden, ons volgende project. Wat we wel wisten, was dat we verschillende koren uit beroemde opera’s wilden zingen. Dus mochten we die middag alle vijf onze voorkeuren uitspreken. Dat resulteerde in een ratjetoe van werken door de eeuwen heen, van Purcell tot Wagner. Aan mij de taak om dit tot een mooi geheel te smeden.
Jan en alleman
Ik stelde mij de vraag: voor welke gelegenheid zou je al die verschillende groepen mensen uitnodigen, die nu op ons lijstje stonden? De zeelieden uit de Dido, de toréadors, meesterzangers uit Nürnberg, priesters en meer? Voor een begrafenis natuurlijk! Maar dat zou wel erg treurig zijn. Bovendien zingen we altijd al een Requiem in ons lustrumjaar. Een bruiloft dan? Dat is een feest waar ook Jan en alleman op af komt. Zo ontstond het idee om er een feestdag van te maken in een denkbeeldig dorp, waar alle gasten op hun eigen manier de aandacht opeisen.
Alert en flexibel
Maqam is een kamerkoor, geen operakoor. Dat maakt dit project tot een uitdaging, niet alleen voor de zangers, zeker ook voor mij als dirigent. Opera vraagt muzikaal gezien heel bijzondere dingen van een zanger. In één koorstuk zijn er verschillende rollen. Die laten we ook steeds door verschillende groepen binnen het koor zingen. Dat betekent alert en flexibel zijn wanneer je aan de beurt bent. Hoewel we het geheel niet scenisch vertolken, willen we wel het publiek vermaken met een samenspel van verschillende kunsten, een Gesamtkunstwerk noemde Wagner dat. Behalve Maqam, zal er een soliste zijn, een instrumentaal ensemble, een verteller en een dansgroep.
Binnenkort meer…
Inmiddels zijn we al ver in het repetitieproces. Vanaf nu gaan we ons niet alleen met de muziek bezighouden, maar ook met de uitbeelding van het verhaal. Hoe dat verloopt zal ik binnenkort vertellen, in mijn volgende blog.